Zou jij het doen? Veertien dagen stilte, offline, zonder telefoon of ander communicatieapparaat, geen contact met thuis, niet lezen, niet schrijven, geen tv. Ik deed het en ben er net van terug. In deze blog vertel ik je over mijn schrik, de ongekende uitdagingen en het wonder dat het heeft opgeleverd.
Leiderschap over mezelf, dat wil ik steeds verder uitdiepen. Vandaar dat ik me inschreef voor een 14 dagen stilte en vipassana retraite. Stilte ligt me wel en mediteren ook, daarnaast hou ik wel van een uitdaging, geen punt dus. Dacht ik vooraf, maar dat bleek flink tegen te vallen.
Een tijdje voor de retraite kregen we informatie toe gemaild, met nuttige dingen om mee te nemen en regels die er zouden gelden. Niet schrijven, stond er. Dat leek me moeilijk, want ik schrijf elke dag. Is het niet een idee voor in mijn training, dan wel een blog of minstens een boodschappenlijstje. Maar oké, dat wordt dan even wennen.
Toen ik aankwam, zeulde ik een tas vol met boeken mee. Lekker tijd om te lezen, dacht ik nog. Het huiswerk voor de opleiding die ik volg, plus wat romans voor de gezelligheid. Bij de introductie op de eerste dag werd me uitgelegd: ook niet lezen. Met een milde pruillip leverde ik mijn stapel boeken en mijn telefoon in, niet dat dat laatste per sé moest, maar ach, als het beter is zonder afleidingen, dan doen we dat toch? De groep bestond uit 9 mensen, waar zich verderop in de week meer mensen bijvoegden die de basiscursus ooit al hadden gedaan. Klein maar fijn dus.
Het werd een veel grotere uitdaging dan ik dacht, en niet door de stilte. Door het gebrek aan afleiding en door de meditatie word je namelijk enorm met jezelf geconfronteerd. Niks love and light meditatie, fijn McFix even je ogen sluiten en na een oppeppertje weer verder. Nope. Vipassana betekent de weg van de ervaring, dus vooral heel veel doen en wat je doet is onder meer dit: je continu bewust zijn van wat je denkt en voelt.
Je gaat dus al je gedachtenkronkels, wensen, angsten, herinneringen, zekerheden, boosheid, twijfels, verdriet en gehechtheden heel duidelijk zien. Uiteindelijk is vipassana een leven lang je best doen om steeds meer vrij te zijn van al je zwaarte om gelukkiger te worden, maar deze twee weken waren een flinke kickstart. Achteraf blijkt dat ik een vrij strenge retraite had uitgekozen, maar ik ben er nu alleen maar blij mee. Wat enorm fijn was, was de dagelijkse 1 op 1 met de leraren, waar je nieuwe instructies kreeg en je ervaring van de afgelopen 24 uur even kort kon delen.
Wat heeft het nu opgeleverd? Toch wel heel veel. Ik zet het even op een rijtje:
1. De dag heeft meer uren
Ik sta sindsdien tussen 5 en 6 uur ’s ochtends op en ga mediteren. En dat van de persoon die overtuigd was dat ze minimaal 8 uur, het liefste 9 uur slaap per nacht nodig had. Nope. Klopt niet. Zonder koffie of gapen lukt het prima, it’s all in the mindset. Nu levert mediteren wel extra brandstof, dus des te meer reden om het vooral te blijven doen elke dag. Ook ben ik geschrokken van hoe efficiënt ik ineens werk. Niks afleidingen, even telefoon checken, inbox bekijken of social media consumeren. In minder tijd kan ik veel meer doen, op een relaxtere manier.
2. Mijn lichaam is beter
Ik had elke dag pijn door een val van een duivels oxboard vier jaar geleden. Mijn hypermobiliteit hielp daar niet bij, dus was het elke dag oefeningen doen en elke paar uur even wandelen om de pijn te verminderen, naast geregelde afspraken bij de therapeut. Op dag vijf verdween deze pijn spontaan. Dag tien kwam met het besluit om te stoppen met mijn oefeningen en steeds moeten wandelen. De pijn is nog steeds weg, het zeurt ietsje maar het is niks vergeleken met hoe het was. Als je het hebt over intrinsieke motivatie: yep, ik heb ‘m. Deze meditatie blijft dus. Is het een wonder? Misschien wel, hoewel ik vooral ervaren heb hoe fysieke pijn gekoppeld is aan je emoties en je mind.
3. De mind is zo flexibel
Ik vond bananen zo vies bijvoorbeeld, dat ik van de geur al misselijk werd. Als mijn vriend ze kocht, moest hij ze in de koelkast leggen, dan rook ik ze niet meer. Op dag twee van de retraite probeerde ik eens een warme pap met bananen. Why not, dacht ik, alles is hier anders. En wat bleek: ik lust ze. Ik heb het daarna zelfs elke ochtend gegeten. Het gaat natuurlijk niet om die bananen, maar door twee weken even los van alle gewoontes te zijn, laat je ook veel dingen los die zich verankerd hebben in je hoofd. Mijn heftige verslaving aan biologische Clipper earl grey thee is ook over. Die was daar gewoon niet. Punt. Moraal: mijn mind is flexibeler dan ik dacht, en gewoontes plus overtuigingen neem ik nu niet meer serieus.
4. Mijn eigen wijsheid is voldoende
Je kent het wel, je twijfelt ergens over en je vraagt een vriend om advies. Of je doet een dagje systemisch werk en je krijgt te horen wat nu handig voor je is tijdens je opstelling. Terugkijkend is het steeds iemand anders zijn waarheid geweest, wat dan even lijkt te werken, maar dan niet meer. Het doet gewoon niet zoveel. Misschien vandaar dat ik ooit maar één opstelling heb gedaan en zelden om advies vraag. Nu ik zonder afleidingen van Netflix, boeken, repen Tony of gesprekken met vriend(in) zelf wekenlang non-stop door mijn eigen shit heb geroerd, heb ik ervaren dat de wijsheid meekomt met de tocht door de emoties heen. Ik vertrouw nu nog meer op wat ik zelf weet, wat een enorme vrijheid en een groter zelfvertrouwen geeft.
5. Voorbeeld van geluk
Nee, ik zou deze retraite niet aanraden of afraden. Gewoon omdat elk mens zijn eigen pad moet bewandelen en ieder zijn eigen keuzes maakt. Ik merk nu wel nog veel meer op in gesprekken met anderen hoe ze zich al rollercoasterend door hun emoties en overtuigingen laten leiden. Echte balans, gelukkig zijn vrij zijn in jezelf is dus best zeldzaam. Gelukkig heb ik een voorbeeld gezien hoe het wel kan, door een van de leraren. Hij is een boeddhistische monnik uit Thailand, die van retraite naar retraite lijkt te gaan en een bizar aantal uren per dag klaar zit voor de studenten. Ik ben Servant-Leadership aan het leren en hij is voor mij een enorm inspirerend voorbeeld van leiderschap. Ik heb hem ervaren als een compassievol baken van licht, iemand met duidelijke grenzen en een heldere visie.
Je snapt dat mijn motivatie om te mediteren nog veel groter is geworden. Ik voelde me al gelukkig, nu is dat gevoel alleen maar groter geworden.
Wil jij ook meteen aan de slag met meditatie, kijk dan bij Intuïtief Mediteren. Het is de online training die ik heb ontwikkeld, deze leert je je vanuit een basis mediteren, op jouw manier. Je investering is maar 47 €.
Graag wens ik je alle rust en geluk toe.