Een van mijn kernwaarden is liefde. Het uit zich in mijn gezin, in mijn werk en in mijn tuin. Wanneer ik op een zijspoor raak, haalt deze zin me weer terug: Wat zou liefde nu doen?
Bloemen van liefde
Soms duurt het zijspoor even en heb ik een lange knuffel nodig of even rondlummelen in de tuin, het liefste bij mijn rozen. De bloemen van liefde.
Rozen van mijn moeder
Als kind maakte ik al foto’s van de rozen in mijn moeders tuin en zij maakte er dan weer kaarten van die ze verstuurde. Bij haar leven hadden we niet zoveel met elkaar, maar de tuin verbond ons een beetje.
Spirit in de tuin
Inmiddels zijn we hecht en kan ik echt op haar leunen. Ze is er als spirit steeds graag bij als ik rondlummel en tuinier. Ze brengt dan een aardsheid en een open hart mee, wat net zo voedend is als het groen in mijn beeld en de aarde op mijn handen.
Cliënt in mijn hart
Deze week kreeg ik van mijn afzwaaiende mentorschap cliënt een prachtige roze Diascia (foto linksboven). Ze heeft enorme stappen in zichzelf gezet in onze 3 maanden samen. Ik mis haar nu al, mijn cliënten in het traject zitten echt in mijn hart. En ik merk nu dat ze een stukje ervan heeft meegenomen.
Speciaal voor jou
Dat is oké, want liefde is oneindig en hoe meer we ervan geven, des te groter wordt ons hart.
Dus hierbij: mijn tuin en mijn rozen. Een beetje liefde speciaal voor jou.