Soms sta ik er even bij stil dat we maar vier dingen doen in ons leven. Als je alle drukte terugbrengt naar wat we feitelijk doen, is dat: zitten, staan, liggen en lopen. En al het andere zijn verhalen. Maar dansen dan, hurken, springen, s e k s? Eigenlijk zijn dit allemaal variaties op die vier basishoudingen.
Verhalen
We vertellen onszelf veel verhalen. Dat merk ik aan mezelf en aan mijn cliënten. Ik kom net terug van yogales, wat zalig was. Maar liever zou ik kickboksen, alleen lukt dat met mijn lijf niet zo goed. Dat is oké, ik lig er niet wakker van. Het is gewoon een wens waarnaar ik streef, waarbij het prima is als het niet lukt.
Oordelen
Het wordt vervelend als het verhaal dat je jezelf vertelt minder gezellig is. We willen en moeten zoveel van onszelf, dat de lat waaraan we zelf moeten voldoen, veel te hoog ligt. Met flinke veroordelingen van onszelf als gevolg. Als een continue innerlijke strijd.
Vrede
Met al die oorlog die mensen in zichzelf kunnen hebben, verbaast het me dat er niet nog meer oorlog in de wereld is. Serieus. Het klinkt niet fijn, maar wat kan het ellendig zijn van binnen. En als je ervan uitgaat dat de buitenwereld een reflectie is van de binnenwereld, dan is vrede hard nodig. Vooral innerlijke vrede. Je kunt het ook liefde noemen, waarbij de uitdagendste vorm zelfliefde is.
Misschien door soms even uit te zoomen, boven jezelf. Want wat dóe je nu in het leven, feitelijk? Vier dingen; zitten, staan, liggen en lopen. En als je op het einde komt en je kinderen liefde hebt meegegeven, je vriendelijk bent geweest voor je buren en iets positiefs in de wereld hebt achtergelaten, heb je het al heel mooi gedaan. Terug naar de basis. Vier dingen.